Odtworzenie okoliczności jego zaistnienia i przebiegu poszczególnych faz na podstawie określonej sytuacji powypadkowej oraz praw fizyki i zależności biomechanicznych, z pomocą programów komputerowych (o charakterze symulacyjnym i kalkulacyjnym).

 

Podstawą rekonstrukcji wypadków i zdarzeń drogowych są materiały dowodowe w formie dowodów materialnych lub rzeczowych oraz dowodów osobowych. Dowodami materialnymi są odpowiednie dokumenty sporządzone przez upoważnione organa procesowe - Policję, dokumentujące istnienie i formę rzeczy lub zjawisk fizycznych. Dowody rzeczowe są przedmiotami fizycznymi zabezpieczonymi przez te organa, a dowodami osobowymi zeznania uczestników i świadków wypadków drogowych.

Dokumentacja sądowo-lekarska jest przydatna do rekonstrukcji wypadków drogowych, w których doznały obrażeń ciała osoby w nim uczestniczące. W dokumentacji tej, zwłaszcza dotyczącej sekcji zwłok śmiertelnych ofiar wypadku, jest opis zakresu i charakteru obrażeń ciała osób poszkodowanych. Obrażenia ciała uczestnika wypadku mogą stanowić istotne źródło informacji dla odtworzenia szeregu fragmentów przebiegu tego zdarzenia. Wyodrębnić tu można dwie grupy zagadnień:

 - w przypadku pieszego uderzonego przez samochód obrażenia jego ciała pozwolą na określenie kierunku uderzenia, a więc wzajemnego usytuowania pieszego i pojazdu w chwili uderzenia oraz na określenie prędkości samochodu

- w przypadku osoby znajdującej się wewnątrz samochodu, w skojarzeniu ze stwierdzonymi odkształceniami nadwozia, na określenie miejsca, jakie zajmowała ta osoba w pojeździe w chwili wypadku, a przez to osoby kierującej tym pojazdem. Odciśnięcie pasa bezpieczeństwa na tułowiu osób siedzących na przednich siedzeniach jednoznacznie identyfikuje osobę kierującą pojazdem w czasie zderzenia.

Końcowym efektem analizy lokalizacji i charakteru obrażeń ciała uderzonego pieszego jest ustalenie jego pozycji w chwili uderzenia. Informacja ta w wielu przypadkach jest decydująca dla oceny zachowania się uczestników wypadku, gdyż pozwala na:

- określenie kierunku poruszania się pieszego (w poprzek – z lewa na prawo lub prawa na lewo, bądź też wzdłuż jezdni),

- określenie stanu ruchu pieszego w chwili uderzenia (chód, bieg, stojący),

- określenie orientacyjnej prędkości samochodu w chwili uderzenia.

Dane te w połączeniu z innymi „śladami” pozostawionymi na miejscu wypadku, pozwalają na zredukowanie do minimum obszaru zmienności parametrów ruchu uczestników zderzenia i przez to na uściślenie fizycznego modelu jego przebiegu, a co za tym idzie na bardziej jednoznaczne wnioski.

Kryminalistyka i sądowo-lekarska rekonstrukcja wypadku opiera się więc na kryteriach obiektywnych, dostarczając argumentów w weryfikacji subiektywnych źródeł dowodowych o charakterze osobowym, tj. wersji zdarzenia przedstawionych przez jego uczestników oraz świadków.

Zakres opiniowania: 
- ocena kierunku potrącenia (możliwość wnioskowania na temat usytuowania pieszego względem pojazdu w momencie potrącenia), ewentualnie ocena rodzaju pojazdu, który potrącił pieszego
- ocena okoliczności potrąceń rowerzystów (w tym różnicowanie rowerzysty i pieszego)
- ANALIZA OBRAŻEŃ U OFIAR WYPADKÓW SAMOCHODOWYCH (ocena korelacji mechanizmów obrażeń z kierunkiem zderzenia):
- różnicowanie kierowcy i pasażera w momencie wypadku komunikacyjnego
- ocena użycia pasów bezpieczeństwa
- analiza okoliczności kapotażu oraz mechanizmów urazu w przypadkach rollover